Grzybica skóry i jej przydatków występuje w Polsce bardzo często i stanowi aktualnie problem epidemiologiczny, terapeutyczny i społeczny. Źródło zakażenia najczęściej jest egzogenne i jest nabywane w środowisku zewnętrznym drogą oddechową, pokarmową lub przez wniknięcie przez uszkodzoną skórę.
W artykule przedstawiono opis przypadku siedmioletniego dziecka z grzybicą skóry twarzy.
Chłopiec (dziewięć lat) zgłosił się z rodzicami do poradni dermatologicznej z powodu zmiany skórnej zlokalizowanej na bocznej powierzchni tułowia, obecnej od mniej więcej dwóch tygodni. W badaniu dermatologicznym stwierdzono obecność kopulastej, różowawej grudki o średnicy 4 mm, wypełnionej białawą treścią, z delikatnym, centralnym pępkowatym zagłębieniem, otoczonej niewielkim rąbkiem zmienionej zapalnie skóry. Pozostałe okolice ciała były wolne od zmian chorobowych. Na podstawie obrazu klinicznego rozpoznano mięczaka zakaźnego. Zalecono miejscową aplikację płynu zawierającego 5-proc. wodorotlenek potasu z uwagi na bezbolesny charakter leczenia. W trakcie wizyty kontrolnej po upływie dwóch tygodni stwierdzono obecność złuszczania w miejscu po obserwowanym wykwicie mięczaka zakaźnego.
