Półpasiec (herpes zoster – HZ) jest wywoływany przez wirusa ospy wietrznej (Varicella zoster virus – VZV). Po przebyciu ospy wietrznej i zagojeniu się zmian skórnych wirus w formie nieaktywnej pozostaje w organizmie przez wiele lat i w niektórych przypadkach ponownie dochodzi do jego uaktywnienia, co objawia się wykwitami półpaśca na skórze. Dolegliwości bólowe towarzyszą wykwitom przez cały okres ich utrzymywania się, najczęściej przez cztery tygodnie, nawet do trzech miesięcy. Jednym z bardziej przykrych dla pacjenta powikłań po przebytym półpaścu jest neuralgia popółpaścowa (PHN). Jest to ból utrzymujący się po wygojeniu się zmian skórnych lub ból pojawiający się ponownie w lokalizacji półpaśca. Jest on zazwyczaj jednostronny, ograniczony do przebiegu jednego lub kilku nerwów obwodowych albo gałęzi nerwu trójdzielnego. Ból w przypadku PHN ma charakter palący, piekący, kłujący, niekiedy strzelający (cechy bólu neuropatycznego). W miejscu zmian skórnych dochodzi także do zaburzeń czucia o typie alodynii (ból prowokowany przez słabe bodźce dotykowe), hiperalgezji (nadwrażliwość na bodźce mechaniczne i termiczne) lub hipoestezji (osłabienie czucia dotyku i temperatury). PHN występuje u 9–14% chorych, którzy przebyli półpasiec. Choroba częściej występuje u osób starszych – objawy PHN wykazuje 50% chorych na półpasiec do 60. roku życia i 75% chorych na półpasiec po 70. roku życia. Przyczyna wystąpienia PHN nie jest do końca poznana. U jednego pacjenta mogą współistnieć ze sobą różne mechanizmy powstawania bólu. Dolegliwości i charakter bólu mogą się zmieniać w czasie trwania choroby.